انگار کیارخ بزرگ شده...!

یک سال تحصیلی دیگه تموم شد اما تنها آغازی بود برای پخته شدنِ من...! یاد گرفتم زندگی به اون سادگی که فکر میکردم نیست و احتمال غرق شدن توی مشکلات خیلی زیاده... همه چی قرار نیست مثل برنامه پیش بره... اینکه سختی زندگی چندین برابر خوبیاشه اما همون خوبیا ارزش زنده بودن رو دارن...فهمیدم دکتر شدن اشتیاق منه... هیچ چیزی رو بیشتر از اون نمیخوام...! حتی میخوام خودم و زندگیم رو قسمت کنم بین کسانی که بهم نیاز پیدا میکنن... البته الان که نه وقتی که خانوم دکتر شدم چون الان فایده نداره زیاد!  دیگه لازم نیست تک تکِ اتفاقات زندگیم رو برای همه توضیح بدم...! دارم بزرگ میشم و حریم شخصی خودم رو پیدا میکنم... استقلال همیشه هدف من بوده و قبل از هر چیز بهش میرسم... یکی بهترین اتفاقایی که برای من تو این مدت افتاد دوست داشته شدن توسط آدمی با یه قلب صاف بود... اون بود بهم یاد داد که همه چیز فقط درس و کار نیست و میشه درکنارش عاشقی کرد... بهم نشون داد که عشق وجود داره و هر چیزی رو قشنگ تر میکنه... تنها اون میتونه یه لبخند واقعی رو به صورت من بیاره :) خلاصه اینکه بعد از اون همه بدبختی وخوشحالم... پایان شبِ سیه سپید است :)

canada, university, Love tu est mon amour de ma vie...