درخشش نور امید

وبلاگ عزیزم...

دوباره بدقولی کردم و مدت ها برات ننوشتم،،، خیلی درگیر بودم... غصه دار بودم...! سختی های زندگی یهو انقدر برام زیاد و چشمگیر شد که واقعا وقت و حالی نمیموند برای نوشتن... خوشبختانه بزرگترین مشکلی که شادی رو از خانواده گرفته بود در اوج ناباوری حل شد و خیال همرو راحت کرد... مدت ها بود که دلم برای خنده ی ته قلب مامان بابام تنگ شده بود ولی خب  تونستم ببینم که شادی از دست رفته بعد از یه سال دوباره به خونه برگشت...! تو این مدت واقعا اعتقادم به خدا کمرنگ شده بود... با تمام وجود ازش کمک خواسته بودم اما به معنای واقعی گذاشت زجر بکشیم در یک کشور غریب و در اوچ بی کسی... اما خدارو شاکرم واسه این پایان عالی...! قطعا پایان شب شیاه سپید است...!